Van onze vaste verslaggever. Als altijd geheel onder eigen verantwoording. Want bestuur, websitebeheerders, commissies en andere Storks vrijwilligers nemen, na veelvuldige protesten van mede- en tegenstanders, gepaste afstand van de lichte ironie die deze verslaggever bezigt…

En het licht ging uit in de lichtstad

Het is bekend, Timo de Graef en Thor Kester zijn de geweldenaren van het aspiranten 1 team van Storks.

• Timo de Graef, zoon van Dennis de Graef , voormalig toptrainer/coach van meerdere talenten. Maar meer nog, kleinzoon van Thomas de Graef, die tot op de dag van vandaag nog geregeld met foto en al de kranten haalt, met prestaties van vroegere tijden.
• Thor Kester, zoon van Gerard Kester, voormalig toptrainer/coach van meerdere talenten. Maar meer nog, kleinzoon van Wim Kester, die bekend stond als “De Slager van Naaldwijk.” Dat zou natuurlijk mede kunnen komen omdat hij in de Prins Hendrikstraat in Naaldwijk een slagerij had, maar toch. Maar je verwacht toch van een slager dat-ie goed is aan slag.

Deze twee beulen zouden in vallen bij het junioren 1 team, tegen het gevaarlijke P.S.V.. Hoe het gebeurd is weet niemand, maar dit schijnt uitgelekt te zijn. Een uur voor de aanvang van de wedstrijd kwam het telefoontje naar onze secretaris (deze functie is vacant). Zij durfden het niet aan. De lampies uit de lichtstad draaiden de stekker eruit. Zij zouden niet komen. Ik altijd maar denken dat het stond voor Phillips Sport Vereniging. Blijkt het Personal Safety Virst te zijn (het is bekend dat Eindhovenaren niet zo sterk zijn in buitenlandse talen.)

Hoe dan ook, de 16 spelers van Junioren 1 zaten met hun zak in het as. Gelukkig werd de oplossing snel gevonden. Het Heren 2 team zat, op ons riante terras met uitzicht op de Kijkduinse plassen, nog uit te zweten van de zojuist gewonnen wedstrijd. En vooral waren zij dit verloren vocht weer snel aan het aanvullen. Maar toen zij hoorden dat er een onderlinge wedstrijd gespeeld kon worden, wisten zij niet hoe snel zij op het veld moesten komen.

De teams werden snel gemaakt. Eén team mocht de trotse kleuren van Storks verdedigen, en het andere team noemden zichzelf “The All Blacks” Dit omdat zij in hun zwarte ondergoed het veld op gingen. Hun broek was weliswaar grijs, maar om dit te compenseren schminkte zij zichzelf als de ”Roetveeg Piet.“

Rob Schaap wierp zichzelf op als plaat-scheidsrechter met Dael Bernardus in het veld. Deze heeft trouwens de hele middag zijn kam lopen zoeken omdat niemand hem wilde vertellen dat die in zijn haar zat. Hij maar vragen:”Weet jij waar mijn kam is, heb jij mijn kam gezien?” En iedereen maar hun lach inhouden en zeggen:”Nee, geen idee, ik dacht dat ik in de kleedkamer iets zag liggen, misschien onder in jouw tas.” En dat zijn dan teamgenoten, walgelijk gewoon!

Larry Den Braven en Lennart Schoenmaker benoemden zichzelf als coach van de All Blacks. Van de Traditional Storkies werd Kai van Beek coach, en volgens mij stond Brian Duk aan de overkant mee te schreeuwen.

Twan startte als eerste pitcher en schakelde de ene na de andere slagman uit. Tenminste, dat dacht hij. Veel later kwam Twan erachter dat elke slagman die hij keihard had geraakt, niet naar de EHBO, maar naarhet eerste honk strompelde. Er waren nog wat aspirientjes bij gekomen die ook een hartig woordje mee sloegen. Ryan Leijendekkers speelde bij weet ik veel welk team en legde een mooie bunt neer. Dylan Buiteman ook van dat team gooide met die korte armpjes van hem weet ik veel wie uit op één vanaf het derde honk. Er werd een tros Lennarts (de ene met een “D”) uit de struiken getrokken om te pitchen. Waarvan de “T-Lennard” speelde dat hij een onderzeeër was. Dat was lachen. Rob Schaap vond dat hij wel genoeg had gescheidst, en besloot ook te gaan spelen voor een team. Robin Dijk had zijn spikes al aan de wilgen gehangen en liep met fluorescerend rooie slippertjes over het veld te derde-honk-coachen. Er was Live! een meespelend verslaggever aanwezig. Tenminste, dat neem ik aan. Want die Marvin Hoet is niet stil te krijgen. Die begint te praten als hij wakker wordt, tot-ie weer gaat slapen. Ik hoorde pas trouwens dat hij praat in zijn slaap. Marvin denkt trouwens dat P.S.V. staat voor Protesteren Staat Vrij. Die presteert het om te discussiëren met de catcher/scheids of de pitch nou slag was of niet. Ok dan mag je nog een keer, weer mis, nog maar een keer dan. Toen de schemer inviel en hij eindelijk op het eerste honk kwam, waren verder op in het veld de Schotse Hooglanders uit de duinen al aan het grazen geslagen, want ik hoorde alleen maar BOEHHH geluiden. Kortom, het was een wedstrijd waar veel gelachen werd, alles kon en niks hoefde. Iedereen hielp elkaar en de twee teams liepen door elkaar heen . Op een gegeven moment toen er steeds meer spelers de pijp aan Maarten gaven, (dit viel trouwens niet mee, want de vader van Django Berk zat weer eens op zijn drakenbootje te peddelen. Dus als je die pijp dan wilt geven, moet je dat hele stuk erachter aan zwemmen.) Dus op dat gegeven moment toen er steeds meer spelers de pijp aan Maarten wilden geven, (echt bekend is nooit geworden wie dat moment eigenlijk precies heeft gegeven) maar op dat, op dat tijdstip gegeven moment, dat met die pijp en zo, werd er besloten dat er een punt aan gebreid moest worden. Dus dat werd weer wol zoeken. Maar daar had niemand zin in dus hebben ze de wedstrijd gewoon gestopt. Net zoals ze vroeger met oude sokken deden. Sokken stoppen noemden ze dat. Deden ze met wol.

Alles samengevat was het een leuke wedstrijd met Heren 2 spelers, Junioren en aspiranten door elkaar. Het verenigingsgevoel van Storks heeft weer een boost gekregen. De einduitslag was dan ook niet bekend maar boven al niet belangrijk.

En hoe het nou met Timo en Thor is afgelopen? Die hebben natuurlijk alles gewonnen en waren de besten van de hele middag en van iedereen! Of dat echt zo is? Geen idee, maar voor het verhaal is dat wel het leukste.

Gerard.